Knowledge Sharing within Organizations

textabstractHet delen van kennis is cruciaal voor organisaties, door de toegenomen arbeidsdeling en bijbehorende fragmentatie, specialisatie en spreiding van kennis. Het is een middel voor organisaties om producten en diensten voort te brengen, die niet door individuele werknemers kunnen worden voortgebracht. De praktijk wijst echter uit dat het delen van kennis binnen organisaties niet vanzelfsprekend is. Ook al zijn mensen cognitief en fysiek in staat om kennis te delen, weten ze bovendien dat ze kennis moeten delen en met wie, worden ze niet gehinderd door bijvoorbeeld taalproblemen en hebben ze ook nog eens passende informatie en communicatie technologieen tot hun beschikking, dan nog is het niet vanzelfsprekend dat mensen hun kennis delen. Hoewel de literatuur verschillende barrieres voor het delen van kennis heeft geidentificeerd, bestaat er nog steeds onvoldoende inzicht in de motivaties van mensen om kennis te delen. Deze motivaties kunnen worden onderzocht door het delen van kennis als sociaal proces te beschouwen dat fundamenteel relationeel van aard is. Dit onderzoek focust op verschillende typen relaties waarbinnen kennis wordt gedeeld en verklaart hoe verschillende relationele modellen het delen van kennis beinvloeden. Bovendien geeft het aan hoe de relationele modellen achter kennis delen verschillen binnen uiteenlopende typen organisatiesettings. Op basis van twee kwalitatieve case studies ontwikkelt dit onderzoek een theoretisch en methodologisch raamwerk om de contextafhankelijke en relationele aard van kennis delen te beschrijven en te analyseren.