Kringorganiseren : het dilemma tussen centrale sturing en zelforganisatie

Wat betreft de organisatie van werk en werkprocessen is er in West-Europa en het Noord-Amerikaanse continent al geruime tijd sprake van twee tegengestelde ontwikkelingen. De eerste trend betreft een terugkeer naar autoritaire verhoudingen om meer efficientie en flexibiliteit op de werkplek mogelijk te maken, en maakt gebruik van etiketten zoals ‘downsizing’, ‘business process re-engineering’ en flexibilisering (Atchison, 1991; Caplan en Teese, 1997; Romme, 1997). De andere trend betreft een geleidelijke verschuiving naar participatieve verhoudingen op de werkplek (Atchison, 1991; McLagan en Nel, 1995), gebruik makend van ideeen over bijvoorbeeld empowerment, medezeggenschap en zelf-management. Deze verschuiving is zowel onvermijdelijk als noodzakelijk. Onvermijdelijk omdat het vermogen van medewerkers om te participeren reeds groot is en bovendien zal blijven groeien. Noodzakelijk omdat de vraagstukken waarmee men op de werkplek te maken heeft te complex en interdependent zijn om door slechts enkele mensen te laten oplossen (McLagan en Nel, 1995).