İZOLASYON SÜRECİNDE İLETİŞİM VE ÜRETİM SÜREÇLERİ: KADINLARIN HOME OFFİCE DOLAYIMLI MESAİ VE İŞ YÜKÜ DÖNÜŞÜMÜ

Postmodern cag olarak adlandirilan gunumuz toplumlarinda zaman ve mekân mefhumlarinin siliklesmesi, 21. yuzyilin ilk pandemisiyle beraber daha da belirgin hale gelmistir. Covid-19 salgini sebebiyle insanlarin kitleler halinde evlerine kapandigi bu donemde kapitalist sistemin varligini sorunsuz bir sekilde devam ettirebilmesi icin bir cok sektor evden calisma, home office calisma sekline gecmistir. Bu surecle birlikte ev ici zaman ve ev disi zaman veya calisma saatleri arasindaki fark neredeyse ortadan kalkmistir.  Yeni bir normalin deneyimlendigi bu surecte insanlar pek cok ilki yasarken evden calisma sureci de bunlardan biri olmustur. Bu sureci ilk defa deneyimleyen kesimlerin ev ici duzenlerinde koklu degisiklik meydana gelirken Turkiye gibi ataerkil toplumlarda ev ici calisma surecini yasayan kadinlarin deneyimleri de bu calismanin temel konusunu olusturmaktadir.  Bu cercevede pandemi sureciyle beraber ev ici calisma sistemine gecen 14 kadin ile 15 Mart 2020 – 1 Haziran 2020 tarihleri arasinda gorusulmustur. Kartopu orneklem yontemiyle ulasilan katilimcilarla, pandemi sebebiyle online gorusme teknikleri kullanilarak iletisime gecilmistir. Elde edilen veriler betimsel analiz teknigi kullanilarak cozumlenmistir. Bu anlamda calismanin, Covid-19 salgini surecinde home office calisma duzenine gecilmesini kadin calisanlarin gozunden ortaya koymasi acisindan, ozgun bir yaklasim icinde olacagi da iddia edilebilir.