Exploring climate regimes for differentiation of commitments to achieve the EU climate target

Dit rapport bevat een kwantitatieve verkenning van verschillende regimes voor lastenverdeling in het internationale klimaatbeleid op basis van mondiale emissieplafonds in overeenstemming met de EU lange termijn klimaatdoelstelling om de mondiaal gemiddelde temperatuurstijging te beperken tot 2 graden C niveau ten opzichte van het pre-industriele niveau. Vijf verschillende benaderingen voor internationale lastenverdeling zijn geanalyseerd: 1. het Braziliaans voorstel, met een differentiatie van emissiereductiedoelstellingen op basis van de bijdrage van landen aan de gerealiseerde mondiale temperatuurstijging. 2. 'Multi-stage' (toenemende participatie): in deze benadering neemt het aantal landen en hun inspanningsniveau geleidelijk toe op basis van regels en criteria voor zowel deelname als lastenverdeling; 3. Per Capita Convergentie (PCC), een benadering waarbij alle landen direct deelnemen en hun emissierechten in de tijd convergeren van bestaande naar gelijke niveaus per hoofd; 4. 'Preference Score' (PS) (preferentie score), waarbij alle partijen direct deel nemen aan een allocatie van de mondiale emissieruimte op basis van een naar bevolkingsaantallen gewogen voorkeur voor verdeling naar hun aandeel in de emissies of wereldbevolking. 5. De 'Jacoby regel' benadering, waarbij zowel de deelname van landen als de lastenverdeling is gebaseerd op hoofdelijke inkomensniveaus. De studie laat zien dat op de korte termijn (2025) stabilisatie van de CO2 concentratie op 450 ppmv betekent dat de emissieruimte van de industrielanden (Annex I) ten opzicht van 1990 met 20-60 procent afneemt, afhankelijk van het gekozen lastenverdelingsregime. Voor Europa zijn de reducties 40-60 procent. Tegelijkertijd is snelle deelname (binnen 20-40 jaar) van met name grote niet Annex I landen, zoals China en India aan wereldwijde beheersing van broeikasgassen noodzakelijk. Naast de kwantitatieve analyse is op basis van een multi-criteria analyse ook een kwalitatieve beoordeling gemaakt van de sterke en zwakke kanten van de verschillende regime benaderingen. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten criteria: milieu criteria, politieke criteria, economische criteria, institutioneel-technische criteria en algemene beleidscriteria. Uit deze evaluatie komt naar voren dat de Multi-Stage benadering het beste voldoet aan de verschillende soorten criteria. Echter, er zijn ook mogelijkheden om de score van de andere benaderingen te verbeteren door middel van aanpassingen in het ontwerp

[1]  B. Eickhout,et al.  Responsibility for past and future global warming: timehorizon and non-linearities in the climate system , 2003 .

[2]  M. Elzen,et al.  Exploring Climate Regimes for Differentiation of Future Commitments to Stabilise Greenhouse Gas Concentrations , 2002 .

[3]  Heleen Groenenberg,et al.  Development and convergence : a bottom-up analysis for the differentiation of future commitments under the Climate Convention , 2002 .

[4]  Michiel Schaeffer,et al.  Responsibility for Past and Future Global Warming: Uncertainties in Attributing Anthropogenic Climate Change , 2002 .

[5]  Vuuren Dp van,et al.  Evaluating the Bush Climate Change Initiative , 2002 .

[6]  M. Elzen,et al.  Evaluating the Bonn—Marrakesh agreement , 2002 .

[7]  Moor Apg de,et al.  Evaluating the Bonn Agreement and some key issues , 2002 .

[8]  D. P. Vuuren,et al.  An evaluation of the level of ambition and implications of the Bush Climate Change Initiative , 2002 .

[9]  J. Lelieveld,et al.  A 1°×1° resolution data set of historical anthropogenic trace gas emissions for the period 1890–1990 , 2001 .

[10]  Cédric Philibert,et al.  Considering the options: climate targets for all countries , 2001 .

[11]  Alexei G. Sankovski,et al.  Special report on emissions scenarios , 2000 .

[12]  Patrick Criqui,et al.  Marginal abatement costs of CO2 emission reductions, geographical flexibility and concrete ceilings: an assessment using the POLES model , 1999 .

[13]  G. Marland,et al.  Carbon dioxide emissions from fossil‐fuel use, 1751–1950 , 1999 .

[14]  Michiel Schaeffer,et al.  The Brazilian Proposal and other Options for International Burden Sharing: an evaluation of methodological and policy aspects using the FAIR model , 1999 .

[15]  I. Wing,et al.  Toward a useful architecture for climate change negotiations , 1999 .

[16]  F. Joos,et al.  Global warming and marine carbon cycle feedbacks on future atmospheric CO2 , 1999, Science.

[17]  R. Houghton.  The annual net flux of carbon to the atmosphere from changes in land use 1850–1990* , 1999 .

[18]  Kornelis Blok,et al.  A Triptych sectoral approach to burden differentiation; GHG emissions in the European bubble , 1998 .

[19]  A. Denny Ellerman,et al.  Analysis of post-Kyoto CO₂ emissions trading using marginal abatement curves , 1998 .

[20]  Lasse Ringius,et al.  Can multi-criteria rules fairly distribute climate burdens?: OECD results from three burden sharing rules , 1998 .

[21]  Corinne Le Quéré,et al.  An efficient and accurate representation of complex oceanic and biospheric models of anthropogenic carbon uptake , 1996 .

[22]  D. Dokken,et al.  Climate change 2001 , 2001 .

[23]  Unfccc.  Kyoto Protocol to the United Nations Framework Convention on Climate Change , 1997 .